نحوه پیاده‌سازی‌های نرون‌های مصنوعی 

نرم‌افزارهایی که در آن‌ها برای شبکه عصبی استفاده شده است، نرون‌های شبکه را المان پردازنده (Processing element) می‌نامند. به‌طور معمول در محصولات نرم‌افزاری، المان‌های پردازنده قابلیت بسیار بیشتری از نمونه ساده‌شده‌ای که در بخش‌های پیشین تشریح کردیم، دارند. در شکل شماره 4، نمایی با جزئیات بیشتر از یک نرون مصنوعی را نشان می‌دهد.

 در این مدل، ورودی‌ها در نخستین گام، در ضریب وزنی (Weighting Factor) متناظر خود ضرب می‌شوند. در مرحله بعد، ورودی‌هایی که تغییر مقیاس داده‌اند وارد واحدی می‌شوند که در آن سیگنال‌های ورودی با هم ترکیب می‌شوند. به‌طور معمول عمل ترکیب در این واحد همان عمل جمع جبری است، اما در اصول، می‌توان در این واحد، ورودی‌ها را به روش‌های دیگری علاوه بر عمل جمع معمولی نیز با یکدیگر ترکیب کرد. مثلاً می‌توان به‌جای عمل جمع، از عمل متوسط گیری، انتخاب بزرگترین، انتخاب کوچک‌ترین، عمل OR یا‌ AND منطقی هم استفاده کرد. در واقع هدف نهایی در این واحد آن است که از تعداد n ورودی، یک سیگنال خروجی برای ارائه به بخش‌های بعدی فرایند، به‌دست آید. انتخاب نوع “عمل” در این واحد، موضوع دقیقی است که کاملاً به کاربرد مسأله وابسته است.

به‌طور معمول در نرم‌افزارهای تجاری، امکان انتخاب و حتی ساختن توابع گوناگون برای این واحد، از طرف نرم‌افزار به کاربران داده می‌شود. حتی می‌توان کاربردهایی یافت که در آنها، عمل ترکیب در این واحد، وابسته به زمان باشد و در زمان‌های گوناگون پردازش مسأله، عملیات مختلفی برای ترکیب کردن ورودی‌ها به‌کار برده ‌شوند.

 در هر صورت، پس از آنکه ورودی‌ها با یکدیگر ترکیب شدند، سیگنال حاصل به واحد دیگری که در آن تابع انتقال یا Transfer Function به سیگنال اعمال می‌شود، هدایت می‌گردد. خروجی این بخش، سیگنال‌های حقیقی خواهند بود. بدین ترتیب جعبه‌ای در دست خواهیم داشت که تعداد n عدد سیگنال ورودی را به m عدد سیگنال خروجی تبدیل می‌کند. در عمل توابع انتقالی که در بخش انتهایی نمودار شکل 8 به‌کار برده می‌شوند، معمولاً یکی از توابع سینوسی، تانژانت هذلولی، Sigmoid و نظایر این‌ها است. در تصویر شماره 9، نمونه‌ای از یک تابع انتقال از نوع Sigmoid نمایش داده شده است. همانطور که در این شکل مشاهده می‌کنید، این تابع انتقال، سیگنال خروجی واحد ترکیب را به سیگنال خروجی تبدیل می‌کند که مقدار (یا اندازه آن) بین صفر و یک می‌تواند باشد.
در عمل، سیگنالِ خروجی یک المان پردازنده می‌تواند برحسب نوع کاربرد، به المان‌های پردازشی دیگر و یا به اتصالات دیگر خارج از شبکه عصبی هدایت شود. در واقع تمامی شبکه‌های عصبی بر اساس ساختار المان‌های پردازشی فوق کار می‌کنند. در قسمت بعدی این مقاله به تشریح عملیات در شبکه‌های عصبی و آموزش این شبکه‌ها می‌پردازیم.